Onze nieuwe ‘linkse’ regering

RAMAT HASJARON – We zijn blij en opgelucht dat Netanjahoe en zijn koninklijke familie eindelijk opstappen, en daar hebben we vaak genoeg voor gedemonstreerd. Zelfs gaan ze binnenkort, zonder veel gedoe schijnt het, hun residentie in de Balfour-straat verlaten.

Door: Eldad Kisch – 12/07/2021

De verwachtingen van de nieuwe regering zijn niet hoog.  Ten eerste zijn de heren Bennett, Lapid, Sa’ar en Gantz niet minder rechts dan de gewezen heersers van  Likoed, hoogstens zijn ze wat meer ‘mensch’. Dat is zeker te merken aan de toon waarop Bennett zijn partners en tegenstanders toespreekt. Dat is een verademing na de scheldpartijen, leugens en verdachtmakingen vanuit Likoed.

De hoop op vergaande stappen in een vergelijk met de Palestijnen is niet echt reëel te noemen. Dat zit er niet in.

In de tweede plaats is de invloed van de meer links georienteerde regeringspartners minimaal te noemen. Zodra zij hun invloed te veel doen gelden, haken de rechtsen af, en dat is precies de zwakte van dit kaartenhuis: elke windstoot kan de zaak inelkaar doen vallen. Je kunt dit merken aan de huidige zittingen in de Knesset: onderwerpen die een beetje problematisch zijn worden naar later datum geschoven, of er wordt zoveel water in de wijn gedaan dat er nauwelijks meer smaak aan zit.

Een van de knelpunten is de Wet op het Burgerschap: een amendement dat sinds 2003 jaarlijks wordt verlengd sluit het Israëlische burgerschap uit voor Palestijnse echtgenoten uit de bezette gebieden na hun huwelijk met Israëlische Arabieren. Zij kunnen wel officieel trouwen, en elkaar soms zelfs bezoeken na veel gedonder bij de controleposten, maar ze krijgen geen verblijfsvergunning om zich bij hun mannen te voegen, en zijn zonder burgerschap afgesloten van  Israëlische sociale rechten en medische diensten. Het gaat om enkele duizenden gevallen, en rechts schreeuwt hard over het demografische gevaar. Dat lijkt nogal overdreven, en de onmogelijke situatie van deze huwelijken, met kinderen zonder omschreven status, is humanitair niet echtaanvaardbaar. Het verlengen van dit onfrisse amendement staat weer op het programma, de linksgeorienteerde fracties kunnen dit niet zonder meer goedkeuren. Wat gaat er nu gebeuren? Een moeizaam compromis? Je kunt zien aan de ‘ontruiming’ van de illegale nederzetting Eviatar, die toch zo’n beetje voort blijft bestaan, hoe dit soort zaken niet echt opgelost kunnen worden door deze zwakke regering.

De grote vraag is hoelang dit wankele politieke bouwsel stand houdt. Gezien de krachtsverhoudingen is er maar één overloper nodig om de zaak kapot te maken, en elk lid van de Knesset kan met onmogelijke eisen komen. Een unieke gelegenheid tot chantage.