Eén van hen zei: ‘We moesten meedoen aan lange marsen, eindeloos oefenen, we werkten ons een ongeluk. Uiteindelijk was het enige dat we deden het openen van de grensposten voor Palestijnse arbeiders. Daarom behoorden de arrestaties tot het enige onderdeel van hun werk waarbij de soldaten echt het gevoel hadden dat ze hun potentieel bereikten.’

Dit is de realiteit die weerklinkt in veel getuigenissen van Breaking the Silence. Militaire dienst in de bezette gebieden is een aaneenschakeling is van routinechecks, lange diensten bij checkpoints en het controleren van de plaatselijke bevolking. Deze routine houdt in dat de levens van Palestijnen worden gedwarsboomd, of dat nu opzettelijk gebeurt of een ongelukkige bijwerking is van de aanwezigheid van de IDF. Soldaten die zich maandenlang hebben voorbereid op militaire strijd, controleren in plaats daarvan identiteitsbewijzen, spenderen uren achtereen bij hun militaire posten terwijl ze uitkijken naar het moment waarop ze weer naar huis kunnen. Zo bezien, is een Palestijns protest dat de soldaten moeten uiteendrijven een welkome afwisseling van hun dagelijkse realiteit. Dit blijkt ook uit deze woorden van een voormalige soldaat: ‘Het was het moment waar we ons op verheugden. In dat gebied is dit de manier waarop ze je voorbereiden, ze zeggen: ‘Op vrijdag vindt er een protest plaats. Als je het weekend blijft, kun je erbij zijn.”